PÓŁPASIEC

Półpasiec to groźna i bolesna choroba, która może wystąpić u każdego, niezależnie od wieku. Istnieją jednak pewne szczególne grupy ryzyka – są to osoby starsze i te o osłabionym organizmie. Dzieje się tak dlatego, że wirus, wywołujący chorobę, uaktywnia się dopiero wtedy, gdy walczy z podmęczonym przeciwnikiem.

Czy półpasiec jest zaraźliwy? Bez wątpienia tak, choć nie tak bardzo, jak ospa wietrzna – za którą odpowiada ten sam typ wirusa. Przede wszystkim, warunkiem zachorowania na półpasiec jest wcześniejsze przebycie wspomnianej ospy. Tę ostatnią chorobę przechodzimy raz w życiu, po czym organizm się na nią uodparnia. Nie oznacza to niestety uodpornienia także na półpaśca i kontakt z wirusem, wywołującym te choroby, może w takich okolicznościach wywołać właśnie jego.

Mam półpasiec czy jest zaraźliwy? To częste pytanie pacjentów. Troska o współdomowników czy znajomych jest wskazana. W niektórych okolicznościach, takich jak ciąża, należy bezwzględnie unikać kontaktu z osobami chorymi. Niemniej jednak nie każda styczność z osobą zarażoną półpaścem oznaczać musi zachorowanie.

Jak nie zarazić półpaścem

Półpasiec nie przenosi się drogą kropelkową, co znacznie ogranicza jego zaraźliwość. Kluczowy jest tu kontakt ze zmianami chorobowymi, które początkowo występują pod postacią wysypki. Po jakimś czasie na ciele chorego wykwitają pęcherzyki, wypełnione wydzieliną. Jest to najbardziej newralgiczne miejsce, bowiem ta właśnie wydzielina zawiera w sobie morze wirusów, odpowiadających za półpaśca.

Zatem duże znaczenie zapobiegawcze będzie miało przykrywanie miejsc zmienionych chorobowo. Oczywiście, wiąże się to z obowiązkiem przestrzegania zasad higieny i częstego zmieniania odzieży, a także jej prania. Sama zaraźliwość kończy się w momencie, gdy powstałe pęcherzyki wysychają i zamieniają się w niewielkie strupki. Mimo, że jest to jeszcze widoczny ślad choroby, osoby z najbliższego otoczenia mogą się już czuć bezpieczne.

Częste pytanie w gabinetach lekarskich brzmi – półpasiec jak można się zarazić? Jak zatem widać, nie jest to łatwe, niemniej nie jest niemożliwe. Tak naprawdę, najprostsze zabiegi higieniczne i odpowiednia profilaktyka niwelują tę ewentualność do niewielkich rozmiarów. W pewnych okolicznościach nie da się uniknąć kontaktu z chorym – na przykład w przypadku matek chorujących małych dzieci. Przy zachowaniu właściwego poziomu bezpieczeństwa nie trzeba się jednak obawiać, że wkrótce miniepidemia stanie się udziałem wszystkich domowników.

Zresztą, gdyby było inaczej, rokrocznie bylibyśmy świadkami epidemii w szkołach i przedszkolach. Część dzieci przechodzi ospę wietrzną, niektóre wcześniej, niektóre później. Jak już ustaliliśmy, za półpaśca odpowiada dokładnie ten sam wirus. Ale chorują tylko niektóre dzieci, często zresztą przynosząc chorobę z domu.

Profilaktyka półpaśca

Warto także odnotować rolę preparatów i medykamentów antywirusowych w profilaktyce przeciwko półpaścowi. Osoba chora może, w porozumieniu z lekarzem, stosować leki na bazie acyklowiru, które ograniczają zasięg powstałej wysypki. Dzięki temu zmienione chorobowo miejsca są nieco mniej zaraźliwe, a sama choroba ustępuje szybciej. Warunkiem do skuteczności tego typu leczenia jest z reguły podjęcie działań w ciągu maksymalnie 72 godzin od wystąpienia pierwszych objawów.

Półpasiec nie jest chorobą przyjemną i faktycznie bywa zaraźliwy. Chorującej osoby nie trzeba jednak całkowicie izolować. Duża w tym rola samego pacjenta. Powinien on szczególnie zadbać o zabezpieczenie miejsc występowania półpaśca. To w nich tkwią bowiem potencjalne ogniska rozprzestrzeniania.