PÓŁPASIEC

Półpasiec wywoływany jest przez wirus VZV (Varicella Zoster), czyli ten sam, który odpowiedzialny jest również za ospę wietrzną. Przebyta w dzieciństwie ospa pozostawia po sobie ślad w postaci wirusów uśpionych, przybywających w zwojach nerwowych. Tam czekają na odpowiednią okazję, aby zaatakować kolejny raz. Jeśli w organizmie zajdą sprzyjające dla takiego wirusa okoliczności (osłabienie odporności, przemęczenie, stan przewlekłego stresu czy inne choroby), uaktywnia się on i wywołuje półpasiec. Jeśli z chorym na półpasiec zetkną się osoby, które nie chorowały na ospę, ani nie zostały przeciwko niej zaszczepione, mogą zachorować na ospę, ale nie na półpasiec.

Początkowe objawy półpaśca

Niestety, ale półpasiec należy do tego rodzaju chorób, które bardzo rzadko udaje się rozpoznać po objawach w pierwszej fazie jej trwania, czyli przed pojawieniem się zmian skórnych. Jeżeli już się to uda, lekarz może podać leki przeciwwirusowe. Zahamują one proces namnażania wirusów i spowodują złagodzenie przebiegu choroby.

Najczęściej półpasiec diagnozowany jest już w zaawansowanym stadium i można wtedy tylko i wyłącznie łagodzić objawy, czyli ból i zmiany skórne. Pojawiają się one zazwyczaj od 1 do 4 dni od momentu reaktywacji wirusa i są mocno niejednoznaczne, dlatego tak trudno o ścisłą i pewną diagnozę. Niewiele osób wie, jakie są objawy półpaśca i na co należy zwrócić uwagę. Jeśli chodzi o półpasiec objawy myli się najczęściej z symptomami zwykłego przeziębienia – występuje ból głowy, ogólne osłabienie, złe samopoczucie, czasem pojawia się gorączka. Na półpasiec może wskazywać jedynie ból, świąd i pieczenie skóry, ale zdecydowana większość osób ignoruje ten kompleks objawów. Ten okres rozwoju choroby nazywa się prodromalnym.

Rozwój choroby

Kolejny etap choroby daje już tak rozpoznawalne objawy, że nie ma najmniejszych złudzeń co do ich pochodzenia. Na obszarze skóry objętej stanem zapalnym zaczynają pojawiać się charakterystyczne wykwity skórne. Z początku mają one postać twardych grudek, jednak wraz z upływem czasu przekształcają się w małe pęcherzyki wypełnione treścią surowiczą. Daje to już niemalże całkowitą pewność, że lekarz ma już do czynienia z półpaścem, chociaż czasami dla całkowitej pewności pobiera się jeszcze z pęcherzyków treść ropną, aby wyizolować z niej wirusa.

Charakterystyczne dla półpaśca jest jeszcze to, że nawet stykające się ze sobą wykwity nie mają wyraźnie przeprowadzonej granicy z tkanką zdrową i mogą się ze sobą zlewać. Pęcherzyki te przysychają po upływie około tygodnia, chociaż niekiedy może się to przeciągnąć do dwóch tygodni. Po kolejnych kilku dniach wysychają całkowicie i pokrywają się strupami, które odpadają samoistnie, pozostawiając na ciele małe, brunatne przebarwienia znikające po pewnym czasie.

Cechy charakterystyczne półpaśca

Dla półpaśca bardzo charakterystyczny jest fakt, że występujące zmiany skórne nigdy nie wykraczają poza oś pionową ciała. Wyjątkiem od tej reguły jest postać uogólniona półpaśca, kiedy wykwity pojawiają się na całym ciele. Pojawianie się zmian skórnych tylko po jednej stronie ciała wynika z faktu, że nerwy grzbietowe oraz czaszkowe, w których to bytuje utajona postać wirusa, występują w parach.

Jeśli dochodzi do uaktywnienia wirusa, stan zapalny obejmuje tylko jeden z nich. Pojawia się tzw. ból neurologiczny, który jest objawem ostrego stanu zapalnego zwojów nerwowych i podrażnienia nerwów czuciowych. Dotyka on jedną stronę ciała lub twarzy – w zależności od tego, który nerw został zaatakowany. Często jest to talia, plecy, brzuch lub klatka piersiowa, ale czasem półpasiec atakuje także ręce i twarz.

Objawy półpaśca:

• ból głowy,
• ogólne osłabienie,
• złe samopoczucie,
• gorączka,
• świąd i pieczenie skóry,
• wykwity skórne, małe pęcherzyki wypełnione treścią surowiczą,
• pęcherzyki przysychają po tygodniu i pokrywają się strupami.